باد موافق بر فراخنای بادبان كشتی یوونتوس
 |
در روزهایی كه فوتبال ایتالیا مسحور توانمندی‌ها و وفاداری خاویر زانتی در تركیب نراتزوری بود، یك زانتیِ مدل ایتالیایی نیز ناگهان در فوتبال این كشور متولد شد و هرچند هرگز نتوانست به اندازه هم‌نام آرژانتینی‌اش درخشان باشد اما برای مدتی در باشگاه‌های مهم ایتالیا و آتزوری به میدان رفت. كریستیانو زانتی 43 ساله كه در سالهای اخیر به عرصه مربیگری نیز وارد شده، مثل دوست قدیمی‌اش جانلوئیجی بوفون اهل شهر كارارا در منطقه توسكانی است. هافبك سابق یووه در سالهای 2006 تا 2009، یكی از اعضای یوونتوسِ تبعید شده به سری B بود. او كه پس از مسجل شدن سقوط یووه به دسته پایین‌تر تردیدی در آمدن به این تیم نداشت، به عنوان بازیكن آزاد از میلان و پایگاه دشمن شماره یك بانوی‌پیر در آن روزها (اینتر) به تورین آمد تا یكی از مبارزان سیاه و سپید در راه بازگرداندنِ دوباره غول‌های تورین به رقابت‌های سری A باشد. كریستیانو در گفتگو با ما درباره یوونتوس صحبت كرد و تحلیل‌های خاصش از اتفاقاتِ پیرامون این باشگاه را با ما به اشتراك گذاشت.
انتظار تماشای چه بازی را از تقابل یووه با رم دارید؟
هنوز در ابتدای مسابقات هستیم و نمی‌توان با قطعیت در مورد تیمی صحبت كرد. یووه با بادی كه از پیروزی در دیدار مقابل سمپدوریا در بادبان‌های كشتی‌اش وزیده به پایتخت خواهد رفت و رم نیز با تلاطمات و اتفاقاتی كه پس از تبدیل تساوی‌اش مقابل هلاس ورونا به نتیجه 3 بر صفر برایش رخ داد، مقابل بیانكونری صف‌آرایی خواهد كرد. چیزی كه اما در پسِ این اتفاقات نهفته است عدم تغییر محسوس در كیفیت كلی دو تیم نسبت به فصل گذشته است؛ فاكتوری كه باعث می‌شود جدال دو تیم همچنان غیرقابل پیش‌بینی باشد.
بازی در المپیكوی رم همیشه برای یوونتوس دشوار و پیچیده بوده است. برگ برنده این بازی در دستان كدام تیم است؟
شاید بازگشت دوباره ادین ژكو به تركیب رم در روز یكشنبه بتواند برگه برنده جالوروسی در این دیدار باشد. او با درخشش در این بازی از یك سو می‌تواند به تیمش كمك كند و از سوی دیگر نیز تفاوت كیفیتش با آلوارو موراتا را به تورینی‌ها یادآوری كند.
چه چیزهایی در یوونتوسِ پیرلو دیده‌اید؟
واضح است كه هنوز برای پاسخ به این سوال زود است؛ اما اگر بخواهم بر مبنای نمایش آنها در مقابل سمپدوریا نكته‌ای بگویم باید به همدلی و صمیمیت تیم و دور شدن از فردگرایی اشاره كنم. این دو عامل اتفاقاً از مهم‌ترین ویژگی‌هایی است كه وجودش در یك تیم فوق‌العاده مفید است و باعث می‌شود تیم از لحاظ روحی و روانی كاملاً آماده باشد. با بازگشت ستاره‌های تیم و ارتقای این ویژگی‌های مثبت، یووه می‌تواند امیدهای فراوانی نه‌تنها در سری آ كه در لیگ قهرمانان نیز داشته باشد. با این حال از یاد نبرید كه ارتقای كیفیت سطح بازی نیازمند زمان طولانی‌تری است و زمان می‌برد تا مربی بتواند تمام استراتژی‌ها و تاكتیكهایش را به بازیكنان القا كند.
چرا سال گذشته این آرامشی كه به آن اشاره كردید در تیم كم بود؟
ساری از نظر تاكتیكی یكی از بهترین‌ها در جهان است. او اگرچه در دنیای یوونتوس نیز همدلی قابل قبولی در میان بازیكنان این تیم ایجاد كرده بود؛ اما اشتباهی كه شاید بتوان او را بابت عدم توجه به آن سرزنش كرد نیز داشت: «عدم سیاست‌ورزی!» وقتی به تیم بزرگی مثل یووه می‌روید باید با پنجه‌پا و آرام‌آرام خود را در آن جا بیاندازید و ویژگی‌هایتان را به همه اثبات كنید.
پیرلو چطور؟
در مورد پیرلو ماجرا كمی متفاوت‌تر است؛ او جزء آن دسته از مربیانی است كه وارد قلب بازیكنان می‌شوند. از طرفی دیگر او بدون هیچ سابقه مربیگری به تیم پیوسته و میزان توقعات از او به شدت پایین‌تر است. دوستان قدیمی او در باشگاه، كمك‌های پنهان پیرلو در تیم و زمان او برای انتقال خواسته‌های تاكتیكی به بازیكنان بسیار كندتر از مقدار زمانی است كه مائوریتسیو ساری در اختیار داشت.
حواس پیرلو باید جمع چه چیزهایی باشد؟
او باید همانند زیدان در رئال‌مادرید كار كند. پیرلو باید مهارت‌های ارتباطی‌اش با بازیكنان را ارتقاء دهد و نادیده نگیرد كه آنها بیش از آنكه ستاره‌هایی فرازمینی باشند، انسان هستند و ممكن است در طول فصل دستخوش اشتباهات و سوءتفاهم‌های فراوانی شوند. آندره‌ا باید حواسش را جمع كند و از همین ابتدا زمینه بروز بسیاری از بهانه‌ها در آینده را از میان بردارد.
شما در میان كارشناسانی هستید كه ژكو را برای یووه بهتر از موراتا می‌دانند. استدلال شما چیست؟
از نظر ویژگی‌های فنی مهاجمی مانند ژكو برای یووه امتیازی اساسی بود. حتی آن روزهایی كه صحبت از سوارز بود نیز رأی قاطعانه من، این مهاجم بوسنیایی بود. او تمام ویژگی‌های لازم برای باز كردن خطوط دفاعی بسته و ایجاد فضای مناسب برای سایر بازیكنان خط حمله را داشت و در صورتی كه ارسالی بر روی دروازه حریفان می‌شد نیز، او پادشاه بلامنازع آن لحظه بود. شاید اگر من مدیر یوونتوس بودم تلاش بیشتری برای خرید ژكو انجام می‌دادم. به نظر من او حتی از مانژوكیچ نیز فنی‌تر است و حقیقتاً كنار گذاشتن او تصمیمی دشوار و عجیب بود. هنوز نیز متوجه نشده‌ام كه چرا یووه موراتا را به او ترجیح داد!
شاید یووه در نهایت تصمیم گرفت بیش از این وقت خود را صرف انتظار برای نتیجه ماجرای میلیك - رم و تأثیر بسزایی كه این انتقال بر وضعیت ژكو داشت نكند. نه؟
بله، شاید. اما فراموش نكنید وقتی یوونتوس بازیكنی را بخواهد او را بدون هیچ بحث و حاشیه‌ای به خدمت خواهد گرفت. آنها در گذشته نیز همواره بر مدار همین شیوه حركت كرده‌اند. در واقع این تیم‌های دیگر هستند كه باید با شرایط یوونتوس سازگار شوند. اصلاً اگر روال جز این باشد باید تعجب كرد.
و به عنوان آخرین سوال؛ ایده پیوستن فدریكو كیه‌زا به یوونتوس چقدر مورد پسند شماست؟
كیه‌زا بازیكنی جوان و بسیار قَدَر است؛ چنین بازیكنی باید هم سریعاً از فیورنتینا جذب كه هیچ، ربوده شود! اما در این یوونتوس، بعید است او فضا و شانسی برای پیشرفت داشته باشد. با توجه به ترافیكی كه یووه در پست او دارد نمی‌دانم قرار است كجا به بازی گرفته شود. شاید انتظار تا پنجره زمستانی و یا حتی تابستان آینده منطقی‌ترین تصمیم برای او باشد.
با تشكر از Mirko Di Natale
